Reisblog: Routeburn Track
- Britt
- 10 feb
- 3 minuten om te lezen
Pepijn en Jaap hebben op de planning staan om een canyon te gaan doen in de Fjordlanden, dicht bij Milford Sound. Voor mij is dit de ideale gelegenheid om een lift te scoren naar de The Divide-parking van de Routeburn Track. Dit betekent wel dat ik de wekker om 05:30 uur zet en om 06:00 uur vertrek, aangezien het vanaf Queenstown zo'n drieënhalf uur rijden is. Het plan is om de route in één dag te lopen, dus ik kan niet te laat beginnen.
Om 10:00 uur kom ik aan bij de parkeerplaats en begin ik aan mijn tocht. Het eerste deel van de route loopt door het bos, waar ik ontspannen start met wandelen. Ik geniet van het feit dat ik weer mijn eerste échte hike in Nieuw-Zeeland dit jaar maak. Het pad is goed begaanbaar en gaat licht omhoog. Ik stap lekker door en laat mijn gedachten hun gang gaan. Aangekomen bij de eerste hut neem ik even de tijd om te lunchen en te genieten van het uitzicht op een meertje. Helaas was ik niet alleen bij deze hut; mijn beste vrienden, de sandflies, waren er ook. Na wat "kusjes" (lees: beten) besluit ik snel mijn spullen weer in te pakken en mijn weg te vervolgen.
Nu begint het mooiste stuk van de route. Ik bereik de boomgrens, wat zorgt voor een prachtig en adembenemend uitzicht. Ik stop in iedere bocht om foto's te maken, want elke seconde wil ik vastleggen. De bergen, sommige nog met sneeuw op de toppen, de kleine meertjes—het is werkelijk schitterend. Het weer is perfect: de zon schijnt en er blaast af en toe een lekker briesje. Het pad wordt wat smaller en ongelijker, dus mijn ogen wisselen voortdurend tussen het kijken waar ik mijn voeten zet en het genieten van het uitzicht om me heen.
Aangekomen op het hoogste punt van de route, de Routeburn Shelter, neem ik weer een korte break. Het is een heerlijke plek om even bij te komen en van een appeltje te genieten. De sandflies zijn hier gelukkig niet mee naartoe gekomen—er staat een stevige wind die ze wel wegblaast.
En dan is het tijd voor de afdaling. Ik voel me al voldaan, aangezien ik de hoogtemeters al heb overwonnen en zojuist genoten heb van de prachtige uitzichten. Nog een aantal mooie meertjes maakt het plaatje compleet. Rustig loop ik de track aan de andere kant weer naar beneden. Zodra ik de bomen weer zie, ben ik stiekem ook een beetje blij, want ik voel de zon in mijn gezicht en nek branden.
Met licht vermoeide benen kom ik na 9 uur op pad te zijn geweest aan bij de parkeerplaats aan de andere kant van de track. De hike mag dan wel 33 kilometer lang zijn, maar om van de ene naar de andere kant te komen met de auto doe je er toch snel vier uur over. Ik zoek een lift naar Queenstown, wat vanaf hier nog zo'n uur rijden is. Na ongeveer een kwartiertje komt er een stel van de track af, en ik vraag waar ze naartoe gaan. Bingo! Ze wonen zelfs bij ons in de straat, en ik mag met hen meerijden naar Queenstown.
Wil jij dit avontuur ook beleven en weten wat de mogelijkheden zijn voor de Routeburn track? Check dat dan hier (link komt snel)
